Decyzją Prowincjała Polskiej Prowincji Dominikanów Ojca Tadeusza Marka dominikanie przybyli do Rzeszowa 28.10.1986 roku. Zamieszkali w zakupionym niewielkim domku przy ul. Pstrowskiego 15 /dziś ul. Dominikańska/.
Nie zdradzając nawet wobec najbliższych sąsiadów kim są, w wielkiej tajemnicy zaczęli przygotowywać kaplicę, wykorzystując na ten cel istniejący w budynku garaż. Trzeba przypomnieć, że były to jeszcze czasy socjalizmu i nie było mowy o uzyskaniu pozwolenia na legalną budowę kościoła. 21.12.1986 roku Ks. Bp Stefan Moskwa z Przemyśla dokonał poświęcenia zaadaptowanej z garażu kaplicy ku czci Matki Bożej Różańcowej i tym samym otworzył nowy punkt duszpasterski w Rzeszowie.
W niedługim czasie okazało się, że kaplica nie mieści gromadzących się ludzi, dlatego zadecydowano o budowie większej. W nocy 2 czerwca 1987 roku, gdy milicja i służby porządkowe zajęte były rozpoczynającą się pielgrzymką Ojca Świętego do Ojczyzny, na niewielkiej działce przy istniejącej kaplicy rozpoczęto budowę nowej, dziś już także nieistniejącej, popularnie zwanej “Szopką”. Tę nową kaplicę, której patronował Święty Jacek, pierwszy Polski Dominikanin, poświęcił także Ks. Bp Stefan Moskwa dnia 20.03.1988 roku.
W tym czasie o. Justyn Sigda – budowniczy i pierwszy Przełożony Domu Zakonnego Dominikanów wielokrotnie wzywany był na Kolegia i rozprawy sądowe, których uwieńczeniem był wydany przez Sąd w dniu 29.10.1987 roku wyrok skazujący go na 8 miesięcy pozbawienia wolności i 150 tysięcy złotych grzywny za nielegalne wybudowanie kaplicy i stworzenie ośrodka duszpasterskiego. 26.08.1990 roku Ordynariusz Przemyski Ks. Bp Ignacy Tokarczuk erygował przy istniejącej kaplicy Parafię pod wezwaniem Świętego Jacka. Zmieniły się także czasy.
Ówczesne Władze zgodziły się na pobyt dominikanów w Rzeszowie i można już było zakupić plac obok “Szopki” z myślą o budowie kościoła i zaplecza duszpasterskiego. Od poświęcenia pierwszej kaplicy zrobionej z garażu, przechodzący obok ludzie zatrzymywali się na chwile modlitwy. Na Msze Święte nieśmiało przychodzili wierni z pobliskich domów; nie zabrakło także przechodzących obok kaplicy na Uczelnię studentów. W czasie pierwszych rekolekcji wielkopostnych dla studentów w marcu 1987 roku (3 miesiące po poświęceniu) szczelnie wypełniona kaplica nie pomieściła ludzi. W niedziele odprawiano dwie, następnie trzy Msze Święte. Po zbudowaniu “Szopki” co kilka miesięcy trzeba było “dokładać” jedną Mszę Świętą, bo ludzie się nie mieścili. Dziś, w każdą niedzielę odprawiamy 8 Mszy Świętych.
W 2014 roku na mocy dekretu obecnego wśród nas Księdza Biskupa Jana Wątroby wydzielono z terytorium naszej parafii nową parafię bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Po wspomnianych zmianach według oficjalnych danych urzędowych nasza parafia liczy obecnie ok. 3 200 osób. Przy naszym klasztorze działa około 40 grup dla dorosłych, młodzieży i dzieci gromadzących nie tylko naszych parafian, ale również osoby związane z nami od wielu lat, a pochodzące z terenu całego Rzeszowa i jego okolic. W każdą niedzielę ok. 4 500 osób bierze udział w sprawowanych tutaj ośmiu Eucharystiach.
Ogólny zarys pracy
Naszą pracą duszpasterską staramy się objąć wszystkie grupy wiekowe osób z nami związanych od dzieci po seniorów. W pracy tej wspierają nas na co dzień Siostry Dominikanki ze Zgromadzenia Sióstr św. Dominika mieszkające przy naszym klasztorze. W ramach pracy parafialnej sprawujemy sakramenty, prowadzimy katechezę szkolną, katechezę sakramentalną, kursy przedmałżeńskie, kursy przedślubne, duchową formację rodziców dzieci pierwszokomunijnych oraz inne formy działalności ściśle związane z prowadzeniem parafii: kancelaria parafialna, pogrzeby, odwiedziny chorych, wizyta kolędowa, ministranci, duszpasterstwo dzieci prowadzone przez siostry, 6 serii rekolekcji: wielkopostnych oraz adwentowych, codzienne nabożeństwa, wspólna modlitwa brewiarzowa, etc.
Drugim obszarem naszego działania jest duszpasterstwo młodzieży, które ma charakter ponadparafialny. Do tego typu działalności należy zaliczyć duszpasterstwo akademickie, duszpasterstwo młodzieży szkół średnich i gimnazjalistów. Każda grupa ma swojego ojca opiekuna oraz całotygodniowy grafik spotkań.
Trzecim obszarem naszej pracy są osoby dorosłe i związane z nimi grupy, które szeroko przekraczają zakres pracy parafialnej. To liczne grupy postakademickie o charakterze modlitewnym, i duchowym. Zaliczyłbym tutaj następujące grupy: Bractwo Różańcowe, powstającą fraternię tercjarzy dominikańskich, Klub Seniora, Poddasze, Lectio Divina, Rhema – słowo żywe, grupę medytacji chrześcijańskiej, grupę czytającą Katechizm, Klub Ojca, grupę osób żyjących w pojedynkę Plus-minus 40, grupę profesorów rzeszowskich uczelni, Spotkania Małżeńskie, Monolit, grupę małżeństw.
Kolejny, czwarty wymiar naszej pracy dotyczy szeroko rozumianej funkcji edukacyjnej i kulturalnej. Tutaj można wspomnieć o grupach o charakterze intelektualnym i warsztatowym, a więc: Filozoficzno-Teologiczna Szkoła św. Jacka, kursy tańca towarzyskiego, zajęcia sportowe, kursy językowe, Akademia Seniora, szkoła rodzenia, warsztaty noszenia dzieci w chustach, wykłady dotyczące kwestii prawnych, Poczytalnia – czytanie bajek dzieciom, funkcjonujące 4 schole odpowiedzialne za oprawę muzyczną podczas liturgii. Zaliczyłbym do tego także prowadzenie cyklicznych audycji w diecezjalnym Radio Via, okazjonalnej obecności w mediach lokalnych oraz stałej w mediach społecznościowych, sprzedaż książek dominikańskiego wydawnictwa „ W Drodze” oraz miesięcznika „W Drodze”. Zaś działalność kulturotwórcza to: Galeria fotografii Ope, warsztaty florystyczne, warsztaty fotograficzne, warsztaty kaligrafii, warsztaty śpiewu, koncerty muzyki sakralnej i jazzowej, festyny parafialne, kiermasze, spotkania z autorami książek oraz gośćmi klasztoru.
Piątym polem naszej pracy jest pomoc charytatywna zarówno w kwestii bezpośredniej pomocy najuboższym – którą zajmuje się Grupa Charytatywna św. Marcina de Porres – niosąca wsparcie dla blisko 200 osób w 76 rodzinach, a także w kwestii pomocy wyspecjalizowanej, nierzadko terapeutycznej, którą zajmuje się działające przy klasztorze Centrum Pomocy Rodzinie “Przystań”, służące bogatą ofertą poradni oraz prowadzonych spotkań tematycznych czy mediacji rodzinnych. Przy klasztorze działa również rzeszowski oddział ogólnopolskiej Fundacji „Mam Marzenie”. Pomoc charytatywna prowadzona jest przy pomocy wolontariuszy.
Wspomnieć należy o ostatnim, szóstym, najmniej widocznym dla innych, niemniej jednak bardzo ważnym wymiarze naszej duszpasterskiej pracy. Jest nim głoszenie regularnych konferencji żeńskim i męskim wspólnotom zakonnym również spoza terenu naszej diecezji oraz liczne indywidualne spowiedzi wraz z regularnym kierownictwem duchowym osób świeckich i duchownych, a także głoszenie rekolekcji w Polsce i za granicą.
Zdajemy sobie sprawę, że parafie prowadzone przez wspólnoty zakonne odznaczają się innym charakterem, niż parafie prowadzone przez księży diecezjalnych. Fakt ten spowodowany jest tym, że w widoczny sposób odciska się w naszej działalności specyficzny charyzmat naszego Zakonu. Nasz założyciel, św. Dominik Guzman, posłał swoich braci, by głosili Ewangelię wszędzie, wszystkim i na wszelkie sposoby, co też po upływie ośmiu wieków staramy się czynić jako Bracia Dominikanie jak najlepiej, tak by być wiernym charyzmatowi naszego założyciela. Ów unikalny charyzmat przez 30 lat naszej obecności w Rzeszowie zrodził blisko 25 powołań dominikańskich z naszej diecezji, w tym 16 z samego miasta oraz 3 z terenu naszej parafii.
W ostatnich trzech latach udało nam się rozpocząć prace nad zmianą wystroju wnętrza naszej świątyni. I choć ogromną dumą i radością napełnia nas fakt jej wyglądu oraz obecność ikon, to zdajemy sobie sprawę, że największym skarbem tego miejsca są ludzie, których dał nam Pan, ludzie, którzy tu spotykają się z Nim, i którzy traktują ten kościół oraz klasztor jako swój drugi dom.
24 października 2020 roku, podczas Eucharystii o godz. 12:00 ks. Biskup Jan Wątroba – ordynariusz rzeszowski dokonał konsekracji naszego dominikańskiego kościoła św. Jacka w Rzeszowie. Na znak konsekracji świątyni, w ołtarzu zostały umieszczone relikwie bł. Sadoka i 48 Towarzyszy – męczenników z Sandomierza.
Poświęcenie świątyni było zwieńczeniem prac nad nową aranżacją wnętrza rzeszowskiego kościoła. Rozpoczęły się one w 2011 roku i właśnie dobiegają końca. Przebiegały do tej pory w kilku etapach. Udało się napisać ikonę Krzyża Świętego, który zawisł w absydzie kościoła, ikony św. Ojca Dominika i św. Jacka, ikony stacji Drogi Krzyżowej. Położono drewniany sufit. Kościół otrzymał nowy kamienny ołtarz (odsunięty od ściany i ustawiony w 1/3 długości kościoła). Podczas Liturgii Konsekracji zostały w nim umieszczone relikwie Błogosławionych Męczenników – naszych braci z Sandomierza. Zamówiono nową ambonkę oraz krzyż procesyjny. Pojawiły się także nowe ograny na chórze kościelnym oraz tabernakulum w absydzie z lampkami wiecznymi. Filary kościoła zyskały zacheuszki – specjalne krzyże apostolskie, symbolizujące konsekrację świątyni. W kaplicy spowiedzi zawisła ikona Krzyża św. Katarzyny ze Sieny, a w kaplicy Matki Bożej pojawiły się ikony Matki Bożej Znaku w otoczeniu Archaniołów Gabriela i Michała. Na tylnej ścianie tejże kaplicy, wychodzących z kaplicy będzie żegnała ikona Oblicza Jezusa. W kaplicy Bożego Miłosierdzia w ostatnim czasie zawisła ikona Jezusa Miłosiernego.